در حالی که مقاله مجله‌های عمومی فاقد استناد هستند. اعتبار[ویرایش]
برزین، مسعود (۱۳۶۶). فرهنگ اصطلاحات روزنامه‌نگاری فارسی. تهران: انتشارات بهجت.
در لسان عربی معاصر آن را مجله و در ترکیه مجموعه می‌نامند. به عقیدهٔ من در زبان فارسی جنگ یا سفینه بهترین نام برای چنین نشریه‌ای می‌تواند باشد. این دو کتاب در کتب قدیمه به همین قسم مجموعه‌های یادداشت گفته می‌شده و جریده نوع دیگری از آن بوده‌است.»[۵]
راه‌های با جراحی و بدون جراحی اندولیفت برای جوانسازی چگونه انجام می‌شود؟ آشنایی با جدیدترین روش‌های جراحی بینی گوشتی هزینه لیپوماتیک (عمل پیکرتراشی) در سال ۱۴۰۳ چقدر است؟ معرفی مرکز درمان بیماریهای نشیمنگاه با لیزر متخصص بیماریهای لثه و دهان - دکتر وحید عارفی پای ایکس (ضربدری) چیست؟ روش‌های درمان آن فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی در تهران - دکتر مجید نداف کرمانی
قدیمی‌ترین مجله در حال انتشار ایران، مجله صف ارتش جمهوری اسلامی ایران است که انتشار آن از اسفند ۱۳۰۰ هجری خورشیدی (جمادی‌الثانی ۱۳۴۰- فوریه ۱۹۲۲ میلادی) به نام قشون (ارتش) آغاز شده و این روند تا کنون ادامه دارد.
مجلهٔ سه ماهانه: مجله‌ای که در هر سه ماه یک بار منتشر گردد که این نوع مجله‌ها بیشتر به فصلنامه اشتهار دارند.
بانک اطلاعات مشاغل تهران و کرج سالن های آرایش و زیبایی پزشکان پوست و مو آموزشگاه آشپزی در تهران گالری پوشاک اخذ ویزا کاشت ناخن محصولات پزشکی تدریس خصوصی مزون و شوی لباس اعزام دانشجو خدمات آرایشی و زیبایی خدمات درمانی مدارس طلا و جواهر و زیورآلات صرافی محصولات آرایش و زیبایی خدمات حیوانات خانگی مهد کودک مبلمان سیسمونی و نوزاد مراکز درمانی پت شاپ رستوران و تهیه غذا تعمیرات مبل در تهران خدمات تفریح و سرگرمی پزشکان متخصص باشگاه های ورزشی فست فودهای تهران سرویس خواب موبایل دکتر زنان در تهران فروشگاه ها و more info لوازم ورزشی کافی شاپ و سفره خانه دکوراسیون داخلی لوازم خانگی دندانپزشکان آموزشگاه ها صنایع غذایی تزیینات داخلی خدمات منزل دندانپزشکی کودک آموزشگاه زبان در تهران تشریفات و موسسه پذیرایی خدمات ساختمان فروش و خدمات خودرو پزشکان زیبایی و لاغری آموزشگاه موسیقی خدمات مجالس قالیشویی در تهران سایر خدمات جراحی بینی و زیبایی آموزشگاه هنری آتلیه عکاسی آژانس مسافرتی و هتل
↑ قاسمی، «سرآغاز مجله نگاری در ایران»، روزنامهٔ اعتماد ملی، ۹. ↑ نشریهٔ تربیت، ۲. ↑ سلطانی و راستین، اصطلاح‌نامهٔ کتابداری، ۲۷۱. ↑ برزین، فرهنگ اصطلاحات روزنامه‌نگاری فارسی، ۱۳۷. ↑ تربیت و براون، تاریخ مطبوعات و ادبیات ایران، ۲: ۱۴۰. ↑ محیط طباطبایی، تاریخ تحلیلی مطبوعات ایران، ۲۳۲۲۲۳۳. ↑ قاسمی، «سرآغاز مجله نگاری در ایران»، روزنامهٔ اعتماد ملی، ۹. ↑ قاسمی، «سرآغاز مجله نگاری در ایران»، روزنامهٔ اعتماد ملی، ۹.
مجله وگ در سال ۱۹۱۴ میلادی مجله دارای «شکل» و «محتوا» است. مجله‌ها به لحاظ شکل عموماً دارای نام، اندازهٔ معین، شماره و تاریخ، دوره یا سال، شناسنامه (نام صاحب امتیاز، مدیر مسئول، سردبیر، هیئت تحریریه، نشانی و...)، و به عنوان هویت ظاهری دارای شیوهٔ صفحه‌آرایی هستند. در عرف مطبوعاتی امروز به نشریه‌های هفتگی، دوهفتگی و... که در ایران در شکل و هیئت روزنامه منتشر می‌شوند به لحاظ فرم چاپ و.
از مشترکین عظام اعتذار می‌کنیم که به سبب تأخیرات واقعه ما را خورده نگیرند که تخلف از امنای مطبعهٔ سربی بود.[۱۴]
۱ مجله در ایران ۳.۱.۱ فلاحت مظفری ۴ ساختار مجله تغییر وضعیت زیربخش‌های ساختار مجله ۴.۱ مقاله ۵ اعتبار ۶ پی‌نوشت ۷ منابع تغییر وضعیت فهرست محتویات مجله
فلاحت مظفری – به مفهوم امروزی – سرآغاز مجله نگاری در ایران است.[۱۱]
از نظر ترتیب انتشار، مجله‌ها به انواع مختلف تقسیم می‌شوند:
از دیگر نکات قابل ذکر در معرفی این مجله این است که شماره‌های دوازدهم و سیزدهم آن در یک مجلد چاپ و منتشر شده‌است. دیگر این‌که در شمارهٔ نوزدهم این مجله می‌خوانیم: